saat 06.46
aslında 05.10 civarı uyandım. fakat yalnız uyandığımı,ev arkadaşımın flörtünün gece yarısı bize geldiğini ve mışıl mışıl birlikte uyuduklarını az evvel farkedince hissettim. kaldığım odanın bende onlarca anısı var,eskiden ailemle yaşadığım bu ev zamanla öğrenci evine dönüştü. acısı kederi iyisi güzeli ne varsa silmek istedim önce,okuduğum bölümle ilintili olarak ne var ne yok değiştirdim tasarladım. olmadı. yeni eşyalar yeni renkler hatıraları izleri silmiyormuş anladım.(iyi ki)
şimdi odamda acı hayat filminden ayhan işığın bir repliğinin posteri asılı 'bir evin ruhu olmalı böyle beton mezarlara lanet olsun' bu evin bu odanın bir ruhu yok bunu anladım. beton bir mezardayım. yalnız. yanımda biri uyumuyor diye değil yada birinin yanında uyanmıyorum diye değil bunlar,kimse için uyanmıyorum. kimse benim için uyanmıyor bu dünyada. işte yalnız uyanmak bu sanırım. yine de umutluyum,bir sürü kuş sesi var gün henüz maviyken uyanıyorum ve ocakta mis gibi bir de çay neyse işte günaydın lan yaşamak :)